Radio-Active Substances by Marie Curie – Free Ebook — http://www.gutenberg.org/ebooks/60564
Updates from Apostolos Tsompanopoulos Toggle Comment Threads | Keyboard Shortcuts
-
Apostolos Tsompanopoulos
-
Apostolos Tsompanopoulos
Είχα καλύτερη γνώμη για την κοινωνία πριν γνωρίσω τους ανθρώπους στο facebook και στο twitter.
-
Apostolos Tsompanopoulos
Ο ξένος
Τις φοβάμαι τις πόλεις σας.
Είναι γεμάτες από εσάς, από άγνοια, από αδιαφορία και από καχυποψία και κρύβετε τα παιδιά σας στα σπίτια και στα αυτοκίνητά σας. Στα χρυσά κλουβιά που κρύβετε, κλειδώνοντας, τις καρδιές σας.
-
Apostolos Tsompanopoulos
Οι ξένοι
Και, τότε, φώλιασε πια για τα καλά η καχυποψία στις καρδιές των ανθρώπων. Επειδή είχαν γίνει πολλοί πια στην πόλη και δε γνωρίζονταν μεταξύ τους, άρχισαν να βλέπουν με μισό μάτι τους άγνωστους και τους ξένους στη γειτονιά τους.
Στη γειτονιά τους που έλεγαν ότι ήθελαν να είναι ανοιχτή κι έκαναν γιορτές στο δασάκι προσκαλώντας όλον τον κόσμο. Όμως οι καρδιές τους είχαν πια κλείσει και στις γιορτές μιλούσαν μόνο με αυτούς που ήξεραν ήδη, επειδή δεν είχαν τι να πουν με τους ξένους και τους άγνωστους και τους φαινόταν περίεργο που ερχόταν στις γιορτές τους.
Τι γύρευαν οι ξένοι στη γειτονιά τους; Γιατί τριγυρνούσαν οι άγνωστοι ανάμεσα στα δρομάκια που ένωναν τα σπίτια τους; Τι σκοπούς είχαν;
Τους κοιτούσαν καχύποπτα και μιλούσαν μεταξύ τους χαμηλόφωνα. Και οι γιορτές λιγόστεψαν αφού κανένας δε διασκέδαζε πια. Και οι ξένοι άρχισαν να μην έρχονται πια σε αυτή τη γειτονιά επειδή λιγόστεψαν οι γιορτές. Και οι άνθρωποι δε σχολίαζαν πια τους ξένους, επειδή αυτοί δεν έρχονταν πια σε αυτή τη γειτονιά. Και αφού δε σχολίαζαν τους ξένους, είδαν ότι δεν είχαν τίποτε άλλο να πουν και σταμάτησαν να μιλούν και μεταξύ τους.
Και οι δρόμοι άδειασαν επειδή οι άνθρωποι δε μιλούσαν πια μεταξύ τους. Κι έγιναν και οι ίδιοι ξένοι στη γειτονιά τους. Και, τώρα πια, περπατούσαν πιο γρήγορα για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να μη χρειαστεί να μιλήσουν με τους ξένους που είχαν γεμίσει τη γειτονιά τους.
Η καχυποψία είχε φωλιάσει πια για τα καλά στις καρδιές των ανθρώπων.
[βασισμένο σε πραγματικό περιστατικό]
-
Apostolos Tsompanopoulos
Νοσταλγία
Μπορείς να νοσταλγείς ένα μέρος που δεν έχεις βρεθεί ακόμη;
Ο νόστος είναι, απ’ ό,τι θυμάμαι, η επιστροφή είτε σε κάποιον τόπο ή σε χρόνο απ’ όπου υπάρχουν αναμνήσεις, οπότε η επιστροφή σε ένα νοερό χρόνο.
Έτσι, αν δεν κάνω κάποιο λογικό άλμα, δε νοσταλγείς αυτό που δεν έχεις ζήσει ακόμη· μάλλον το επιθυμείς, το ποθείς ίσως, το ονειρεύεσαι.
Εκτός αν έχει κάνει το μυαλό σου το λογικό άλμα και έχει συσχετίσει αυτό που δεν έχεις ζήσει με κάτι που έχεις ζήσει και, τότε, νοσταλγείς το κάτι.
Σου έχει συμβεί ποτέ;
-
Apostolos Tsompanopoulos
Μνήμες Ικαρίας
Μνήμες Ικαρίας. Τι υπόλοιπα έχω αφήσει ;
Όχι στο νησί, ούτε στους ανθρώπους ελπίζω. Ίσως στη μοναξιά του βράχου, ίσως στο ταξίδι.
-
Apostolos Tsompanopoulos
Οπτική γωνία
Άμα περάσεις τη μέση, το υπόλοιπο σου φαίνεται ευκολότερο.
Λες στον εαυτό σου, αφού κατάφερα να περάσω το μισό, αυτό που μένει είναι λιγότερο (και ολοένα λιγοστεύει καθώς προχωράω), οπότε όσο συνεχίζω, τόσο λιγότερο μένει και, κατά κάποιο τρόπο, το μυαλό αισιοδοξεί.
Από την άλλη μεριά βέβαια, υπάρχει και η άποψη πως «για το 90% του έργου απαιτείται το 90% του χρόνου και για το υπόλοιπο 10% του έργου απαιτείται άλλο τόσο» (ή κάπως έτσι· δε θυμάμαι ακριβώς τη φράση).
Είναι θέμα οπτικής γωνίας.
-
Apostolos Tsompanopoulos
Επειδή #ΜένουμεΣπίτι
Το γεγονός του εγκλεισμού στο σπίτι φαίνεται στο διάγραμμα (και είναι νωρίς ακόμη)! Θα επιδεινωθεί τον επόμενο μήνα, αλλά είναι για καλό σκοπό, οπότε χαλάλι!
Περπάτημα ανά μήνα | Έκδοση 2020 Α, θα είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά τα διαγράμματα στο τέλος του χρόνου… όταν θα έχουν αλλάξει και πολλές συνήθειές μας.
-
Apostolos Tsompanopoulos
Όταν τελειώσει το κακό…
Η λήξη της πανδημίας, κανονικά, θα πρέπει να είναι μία παγκόσμια γιορτή. Παιδιά θα πρέπει να τρέχουν και πάλι χαρούμενα παίζοντας στους δρόμους, τραγούδια να ακούγονται από κάθε γειτονιά και άνθρωποι να αγκαλιάζονται όπως δεν αγκαλιάστηκαν ποτέ στο παρελθόν· επειδή τώρα θα το εννοούν και θα νιώθουν περισσότερα, μιας και η αγκαλιά μας δείχνει απλά ότι κάποιος άλλος άνθρωπος μπορεί να μας συμπληρώσει.
Αυτήν την ημέρα θα πρέπει, κανονικά, να τη θυμούνται ακόμη και τα σημερινά βρέφη, όταν θα έχουν γίνει παππούδες και γιαγιάδες.
Θα είναι όμως έτσι;
- Θα σταματήσουμε να λέμε ψέμματα ο ένας στον άλλο (και οι πολιτικοί σε όλους) ώστε να κερδίσουμε το εφήμερο;
- Θα πάψει η ατάκα να ισοπεδώνει το επιχείρημα;
- Θα σταματήσουμε να προσπαθούμε να εκμεταλλευθούμε την αδυναμία του συνομιλητή μας ή να ευχόμαστε «να ψοφήσει η κότα του γείτονα»;
- Θα κοιτάμε τους άλλους στα μάτια αντί για τα ρούχα, την εμφάνιση, το πορτοφόλι και τις γνωριμίες;
Εμένα κάτι μου λέει ότι δε θα είναι έτσι. Πείτε το «εμπειρία», πείτε ότι τα λέει αυτά κάποιος που δε θέλει να πιστέψει ότι μπορεί να γίνουν, ένας «γερο-παράξενος», στριμμένος και Μονότροπος, πείτε ό,τι θέλετε…
Εδώ από πολέμους γλύτωσαν τόσες και τόσες γενιές και η νοοτροπία μας δεν άλλαξε· μόνο συνεχίζουμε να ελπίζουμε.
Δε θα ήταν ωραία όμως να γίνουν πραγματικά τα πράγματα, η κοινωνία, η ανθρώπινη συμπεριφορά καλύτερα;
Εντάξει, η αρρώστια δε θα εξαφανιστεί (μάλλον) δια μαγείας άμεσα· θα συνεχίσει ο ιός να υπάρχει, έστω και εξασθενημένος από τα καινούρια φάρμακα που θα βρεθούν. Και αυτό θα είναι μία νίκη, όμως δε θα τον ξεχάσουμε, θα μάθουμε να ζούμε μαζί του… συνεχίζοντας να κάνουμε όνειρα για αυτά που θα μπορούσαν πραγματικά να (μας) αλλάξουν.
-
Apostolos Tsompanopoulos
#ΜένουμεΣπίτι χωρίς #COVID19
Αυτές τις μέρες, που μένουμε στο σπίτι για να μείνουμε μακριά από τον κορονοϊό, υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να προσέχουμε. Άλλα τα συνειδητοποιήσαμε μόνοι μας και άλλα ακολουθώντας τις οδηγίες των ανθρώπων που είναι γνωρίζουν περισσότερα για τέτοια θέματα.
Με αυτό το άρθρο θέλω να τονίσω μόνο δύο συνήθειες που θεωρώ σημαντικές και δεν είδα να πολυαναφέρονται στις διάφορες σχετικές συζητήσεις.
- προσέχουμε τι ακουμπάμε στους δημόσιους χώρους της πολυκατοικίας που ζούμε: πόμολα (εξώπορτας και ασανσέρ), κουμπιά ασανσέρ για τους ορόφους και διακόπτες φωτισμού στους διαδρόμους.
- προσέχουμε τους γείτονές μας που ζούνε μόνοι τους. Επειδή μένουμε στο σπίτι και δεν κυκλοφορούμε στους δρόμους, το ίδιο κάνουν και αυτοί· αν όμως τους συμβεί κάτι, ίσως να μην το καταλάβει κάποιος παρά μόνο αφού θα είναι αργά.
Απάντηση