Συνεχίστε την ανάγνωση του “Πράσινες ενοχές”
Πράσινες ενοχές
Το μίσος της πολιτικής
Διαβάζοντας παλιές εφημερίδες, εδώ και τόσα χρόνια, έχω μάθει πολλά που δεν ήξερα για εκείνα τα χρόνια (1950-1970) κι έχω παρατηρήσει και διαφορετικές συμπεριφορές των ανθρώπων της εποχής και διαφορετικούς τρόπους γραφής / παρουσίασης των ειδήσεων.
Ως ένα σημείο αναμενόμενα και, κάποιες φορές, συγκρίνοντας την τότε κοινωνία με τη σημερινή, διαφορετικά.
Αυτό όμως που μένει αναλλοίωτο, όλα αυτά τα χρόνια, είναι η ρητορική μίσους που χρησιμοποιείται όταν το θέμα είναι πολιτικό ή εμπλέκονται πολιτικοί. Δεν υπάρχουν αντιπαραθέσεις επιχειρημάτων, υπάρχει είτε η προβολή των αδυναμιών του αντιπάλου ή η αποσιώπηση των αδυναμιών αυτών που υποστηρίζει η κάθε εφημερίδα.
Ακόμη και σήμερα, η μεθοδολογία δεν έχει αλλάξει· παρατηρήστε τις πολιτικές εξελίξεις και δηλώσεις και θα καταλάβετε γιατί πάρα πολλοί επιλέγουν την πολιτική ως σταδιοδρομία.
Επειδή, κατά βάση, δε χρειάζονται ιδιαίτερα προσόντα, αρκεί να μπορείς να κατηγορήσεις τον (όποιο) αντίπαλο ή να δικαιολογήσεις την παράταξή σου.
Και να στηριχτείς, εννοείται, στην αδιαφορία των «κουκιών», εννοώ των ψηφοφόρων. 😞
Και σε 50 χρόνια ίδια θα είναι η συνταγή.
βαρύτητα
Είναι και κάποια μπουκάλια που η βαρύτητα τα τραβάει πάντα από το καπάκι. Έχω ένα εδώ δίπλα μου που δε χάνει ευκαιρία να ξαπλώσει!
Οι δρόμοι της Κρήτης
«Μηχανή με δύο επιβαίνοντες έπεσε επάνω σε αυτοκίνητο που επιχείρησε να κάνει αναστροφή στη μέση του δρόμου… Μία νεκρή (συνεπιβάτιδα στη μηχανή), δύο σοβαρά τραυματίες (οι δύο οδηγοί)…»
Γιατί τόσα πολλά δυστυχήματα στην Κρήτη;
Φταίνε οι δρόμοι; Αφού κακοί δρόμοι (οδοστρώματα, σημάνσεις, κ.λπ.) υπάρχουν παντού…
Φταίνε τα αυτοκίνητα; Αφού κακοσυντηρημένα αυτοκίνητα υπάρχουν παντού…
Φταίνε οι οδηγοί; Αφού κακοί οδηγοί (ειδικά αυτοί που είναι κακοί, ενώ νομίζουν ότι είναι κατάλληλοι να οδηγήσουν φόρμουλα ένα) υπάρχουν παντού…
Τι φταίει; Ποιοι φταίνε;
Πόσοι άνθρωποι ακόμη πρέπει να πεθάνουν ή να τραυματιστούν σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα μέχρι να διορθωθεί η κατάσταση;
Για πείτε κι εσείς…
Παιδικές συνήθειες
Τα παιδιά, ειδικά όταν είναι μικρά, θαυμάζουν και προσπαθούν να μοιάσουν κυρίως στους γονείς τους.
Γι’ αυτό…
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Παιδικές συνήθειες”Υπενθύμιση από την Αλεξάνδρεια
«...
μ' όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.»
Οι δύο τελευταίοι στίχοι από το ποίημα «Αλεξανδρινοί βασιλείς» του Κωνσταντίνου Καβάφη, οι οποίοι μου θυμίζουν συχνά πού βρίσκομαι.
Δύο στιγμιότυπα της κοινωνίας που ζούμε
Σημερινά περιστατικά και τα δύο. Ανεξάρτητα με την κατάληξή τους, αδυνατώ να τα σχολιάσω και τα παραθέτω με λίγες λέξεις μόνο:
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Δύο στιγμιότυπα της κοινωνίας που ζούμε”ιλουστρασιόν ζωές
Θέλεις να βλέπεις μόνο χαμογελαστούς ανθρώπους;
Συνεχίστε την ανάγνωση του “ιλουστρασιόν ζωές”Χασομέρια
Δε θα πάψει ποτέ να με εκπλήσσει η συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων να θεωρούν κάποιους άλλους ότι είναι χασομέρηδες.
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Χασομέρια”