Πρόλογος
Ας υποθέσουμε ότι κάπου κοντά μας βρίσκονται δύο άνθρωποι. Ο ένας εργάζεται πάνω σε κάτι που του αρέσει και μετά Συνεχίστε την ανάγνωση του “Περί χασομεριού και τεμπελιάς”
Αλλάζουμε συνήθειες;
Η αλήθεια είναι πως όχι, πολύ δύσκολα καταφέρνουμε να αλλάξουμε τις συνήθειές μας, αφού κατάφεραν να γίνουν συνήθειες.
Σκεφτείτε όμως πόσο καλύτερη θα ήταν η κοινωνία αν καταφέρναμε, όχι απλά να αλλάξουμε τις όποιες δικές μας συνήθειες με κάποιες άλλες, αλλά να τις ανταλλάξουμε με τις συνήθειες κάποιου άλλου ανθρώπου. Έτσι και οι δύο άνθρωποι θα γνώριζαν καλύτερα ο ένας τον άλλο και, ίσως, να κατανοούσαν τις πράξεις του και τις ιδέες του. Ή, ίσως, όχι.
Μην ξεχνάς το σημαντικό
Μην ξεχνάς ότι σε αυτήν την κοινωνία (όπως και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που την εκφράζουν και τη χαρακτηρίζουν) το πιο σημαντικό είναι τι φαίνεσαι και όχι τι είσαι.
Αν φαίνεσαι χαρούμενος, Συνεχίστε την ανάγνωση του “Μην ξεχνάς το σημαντικό”
Ποιο το αντίτιμο για το δωρεάν κινητό τηλέφωνο;
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος σου έδινε δωρεάν και για πάντα το δικαίωμα να χρησιμοποιείς ένα κινητό τηλέφωνο, τελευταίας τεχνολογίας, που θα ανανεώνει τη συσκευή αμέσως μόλις κυκλοφορεί ένα καινούριο μοντέλο και με άμεση υποστήριξη όποτε χρειάζεται, αλλά με αντάλλαγμα να παρακολουθεί (άρα και να χρησιμοποιεί όπως νομίζει) τη χρήση που του κάνεις (κλήσεις, μηνύματα, διαδίκτυο).
Θα δεχόσουν μία τέτοια συμφωνία;
Τι εννοείς ότι δε γίνονται τέτοια πράγματα; Είναι μια προσφορά που δε μπορείς να αγνοήσεις (όπως έλεγαν και στις ταινίες “The Godfather”).
…
Κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η προσφορά δεν περιοριζόταν μόνο στο κινητό σου τηλέφωνο;
Χτυπάει το τηλέφωνο ενώ δουλεύεις…
Με το θέμα έχει ασχοληθεί ήδη ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, παίρνοντας τελικά την απόφαση:
… θα το κοιτάω και δε θα απαντώ!
Γιατί, όταν χτυπάει το τηλέφωνο,
9 φορές στις 10, είναι για κακό, γι’ αυτό!
Σίγουρα σου έχει τύχει και, μάλιστα, περισσότερες από μία φορές…
Προσπαθείς να κάνεις κάποια δουλειά, να γράψεις κάτι, να σκεφτείς βρε αδελφέ και… ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση, χτυπάει το τηλέφωνο!
Οι επιλογές σου είναι οι ακόλουθες (μία ή περισσότερες ανά περίπτωση):
- βρίζεις που δεν το αποσύνδεσες πριν ξεκινήσεις τη δουλειά σου, που δεν έχεις τηλεφωνητή ή που, απλά, δε χαμήλωσες τον ήχο,
- το κοιτάς και σκέφτεσαι αν θα απαντήσεις ή όχι (αλλά ήδη σταμάτησες ό,τι έκανες),
- πετάγεσαι προς αυτό, για να απαντήσεις, με κίνδυνο να κάνεις ζημιά στο γύρω χώρο (επικίνδυνο αν δουλεύεις σε φορητό υπολογιστή, που έχεις στα πόδια σου, και πρέπει να σκεφτείς πού και πώς θα τον αφήσεις),
- το αφήνεις να χτυπάει, αλλά σκέφτεσαι μήπως είναι κάτι επείγον ή σημαντικό (πάλι πάει στράφι ο ειρμός της σκέψης),
- αποφασίζεις να απαντήσεις, αφήνοντας ό,τι κάνεις, με τη σκέψη ότι θα ανησυχήσει όποιος καλεί αν δεν απαντήσεις,
- βρίζεις και εκνευρίζεσαι που έκλεισες το κινητό, αλλά άφησες απείραχτο το σταθερό (ή το ανάποδο),
- τακτοποιείς βιαστικά ό,τι έκανες, ελπίζοντας ότι θα θυμηθείς μετά πού είχες μείνει,
- τακτοποιείς βιαστικά ό,τι έκανες, ελπίζοντας ότι θα θυμηθείς μετά πού είχες μείνει, αλλά όταν απαντάς τελικά, έχει κλείσει,
- ακόμη κι αν έχεις τηλεφωνητή, από τη στιγμή που το άκουσες αναρωτιέσαι ποιος ήταν και τι σε ήθελε,
- φωνάζεις σε κάποιον άλλο να απαντήσει (συνεχίζεις όμως να αναρωτιέσαι μήπως ήταν για εσένα),
- δεν κάνεις τίποτε, αλλά κάθε φορά που προσπαθείς να θυμηθείς τι σκεφτόσουν… ντριν,
- [συμπλήρωσε ό,τι λείπει (στα σχόλια)]
Με λίγα λόγια… αν θέλεις να κάνεις σοβαρή δουλειά, απομονώσου όσο καλύτερα μπορείς… δεν είναι μόνο το τηλέφωνο, μπορεί να χτυπήσει και η πόρτα!
Αν ήσουν χρώμα, ποιο απ’ όλα θα ήσουν;
Σε κάποιο από τα κοινωνικά δίκτυα που συμμετέχω (ecademy) υπάρχει ένα ερωτηματολόγιο που χαρακτηρίζει τα μέλη με κάποιο χρώμα και σκέφτηκα να το δοκιμάσω κι εγώ, δεδομένου ότι το δίκτυο είναι κάπως επαγγελματικής φύσεως και όχι τόσο χαζοχαρούμενο, όσο κάποια άλλα.
Μου έβγαλε λοιπόν ότι είμαι “high green” και θα έλεγα ότι είναι σχετικά σωστό.
Αν θέλετε να το κάνετε κι εσείς, πάτε στη διεύθυνση του ερωτηματολογίου και απαντήστε στις ερωτήσεις για να σας «χρωματίσει».
Αν ήμουν αυτοκίνητο…
Αν ήμουν αυτοκίνητο… θα ήμουν ένα υβριδικό αυτοκίνητο!
Εδώ που τα λέμε, με τα αυτοκίνητα δεν τα πηγαίνω πολύ καλά… δεν ξέρω ούτε να οδηγώ (και μάλλον δε θα μάθω ποτέ)! Βρήκα όμως το παρακάτω τεστάκι τυχαία μέσω του stumbleupon, το δοκίμασα και θεώρησα καλό να ανακοινώσω τα αποτελέσματα δημόσια για τις μυριάδες (δεκάδες χιλιάδες δηλαδή) των αναγνωστών αυτού του ημερολογίου! 🙂
Τέτοια τεστ δεν τα πολυπιστεύω ως προς τα αποτελέσματα που δίνουν, επειδή δεν ξέρω αν και σε ποιες έρευνες στηρίζονται, καθώς και αν αυτές οι έρευνες είναι αξιόπιστες ή όχι. Μ’ αρέσει όμως να τα δοκιμάζω επειδή, βλέποντας τις ομαδοποιήσεις των φίλων που τα δοκιμάζουν επίσης… με τον ίδιο τρόπο π.χ. που προσέχω τα ζώδια ή τις οπαδικές προτιμήσεις.
Δε νομίζετε ότι οι άνθρωποι με παρόμοια αποτελέσματα έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά;
Created by The Car Connection
Από συνήθεια, καλά!
Άκουσα τη στιχομυθία σήμερα στο δρόμο:
– Πώς είσαι;
– Από συνήθεια, καλά!
Ο άνθρωπος που απάντησε, δε χαμογέλασε. Με την απάντησή του όμως, η λέξη “καλά” παίρνει μία σχετικά αρνητική, παθητική χροιά. Καλά, δηλαδή “όχι άσχημα”. Ακούγοντάς το σκέφτηκα ότι δεν έχει απαιτήσεις καλών στιγμών, ότι είναι ικανοποιημένος δηλαδή, αρκεί να μην έλθουν οι κακές στιγμές.
Δεν ξέρω, ίσως ήταν κουρασμένος, μπαϊλντισμένος ή να απάντησε “από συνήθεια”. Φοβάμαι όμως ότι ο εθισμός σε απουσία κακών (που δεν είναι κακός), μπορεί να μας οδηγεί στην παραίτηση από το κυνήγι των καλών.
Λέτε να φοβόμαστε τις αναταράξεις (το “αλατοπίπερο”) της ζωής μας και να την προτιμούμε πιο πεζή;
ποιος πίνακας του V. van Gogh είμαι;
Αν πιστέψω τα αποτελέσματα αυτού του κουίζ που εντόπισε ο adamo, τότε:
| What van Gogh painting most suits you?
Blossoming Almond Tree (Feb. 1890) Bright and full of life, this is arguably one of van Gogh’s most optimistic works.
|
| Click Here to Take This Quiz Brought to you by YouThink.com quizzes and personality tests. |
Όμορφος ο πίνακας και χαρούμενα τα συναισθήματα που προκαλεί.
Ως προς τη σύνδεσή του με τις απαντήσεις μου όμως, δε θα κάνω σχόλιο!